O Rasie
Wzorzec
FCI - The Fédération Cynologique Internationale - Międzynarodowa Federacja Kynologiczna. Organizacja powstała 22 maja 1911 roku. Siedziba znajduje się w Belgii. Jest to organizacja główna, która zrzesza organizacje kynologiczne w Europie, Azji, Afryce, Ameryce Środkowej, Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii - łącznie 80 członków, po jednym z każdego państwa. Stany Zjednoczone nie należą do FCI. Mają odrębną organizację o nazwie AKC - American Kennel Club.
W Polsce istnieje zarejestrowane stowarzyszenie, które działa na podstawie obowiązującego prawa o stowarzyszeniach. To stowarzyszenie nazywa się: "Związek Kynologiczny w Polsce", czyli w skrócie ZKwP. Związek jest członkiem Międzynarodowej Federacji Kynologicznej - The Fédération Cynologique Internationale (FCI). Celem Związku jest oparta na podstawach naukowych organizacja hodowli i szkolenia psów rasowych dla osiągnięcia jak najwyższego poziomu zarówno pod względem eksterierowym (eksterier - pokrój, zewnętrzna budowa ciała zwierzęcia (psa), zgodna z wzorcami rasy) jak i użytkowym. Związek prowadzi Polską Księgę Rodowodową, organizuje imprezy kynologiczne (wystawy, zawody itp.), i co najważniejsze czuwa nad przestrzeganiem ogólnych zasad etycznych przez członków Związku. Członkowie Związku po spełnieniu wymaganych kryteriów (które można znaleźć na stronie Związku) mogą prowadzić hodowle psów rasowych (rodowodowych).
FCI tworzy wzorce (standardy) - szczegółowe opisy cech danej rasy psów. Obecnie rozpoznawanych jest 337 ras psów.
Rasa beagle (jest to pełna nazwa tej rasy) posiada wzorzec FCI nr 161 i pochodzi z Wielkiej Brytanii. Należy do:
Przedstawicielka rasy beagle
W Polsce istnieje zarejestrowane stowarzyszenie, które działa na podstawie obowiązującego prawa o stowarzyszeniach. To stowarzyszenie nazywa się: "Związek Kynologiczny w Polsce", czyli w skrócie ZKwP. Związek jest członkiem Międzynarodowej Federacji Kynologicznej - The Fédération Cynologique Internationale (FCI). Celem Związku jest oparta na podstawach naukowych organizacja hodowli i szkolenia psów rasowych dla osiągnięcia jak najwyższego poziomu zarówno pod względem eksterierowym (eksterier - pokrój, zewnętrzna budowa ciała zwierzęcia (psa), zgodna z wzorcami rasy) jak i użytkowym. Związek prowadzi Polską Księgę Rodowodową, organizuje imprezy kynologiczne (wystawy, zawody itp.), i co najważniejsze czuwa nad przestrzeganiem ogólnych zasad etycznych przez członków Związku. Członkowie Związku po spełnieniu wymaganych kryteriów (które można znaleźć na stronie Związku) mogą prowadzić hodowle psów rasowych (rodowodowych).
FCI tworzy wzorce (standardy) - szczegółowe opisy cech danej rasy psów. Obecnie rozpoznawanych jest 337 ras psów.
Rasa beagle (jest to pełna nazwa tej rasy) posiada wzorzec FCI nr 161 i pochodzi z Wielkiej Brytanii. Należy do:
- grupy 6 - psy gończe, posokowce i rasy pokrewne (group 6: scenthounds and related breeds)
- sekcji 1.3 - małe psy gończe (section 1: scenthounds, 1.3 small-sized hounds)
Przedstawicielka rasy beagle
Rasa Beagle
Wzrost: 33-40 cm w kłębie (w Polsce najczęściej bliżej 40 cm)
Waga: 10-18 kg (w praktyce zazwyczaj 15-17 kg, bywa raczej więcej)
Głowa: średniej długości, mocna, dobrze wysklepiona, przełom czołowo-nosowy wyraźnie zaznaczony, kufa mocna, nie może być spiczasta, niepożądane są zmarszczki i luźne fałdy skóry
Oczy: ciemnobrązowe lub orzechowe, o łagodnym wyrazie
Uszy: długie, opadające, o zaokrąglonych końcach, nisko osadzone
Sylwetka: silna, krępa, wpisana w poziomy prostokąt, grzbiet prosty, lędźwie mocne i dobrze związane, brzuch niezbyt podciągnięty, głęboka klatka piersiowa
Ogon: mocny, średniej długości, wysoko osadzony, noszony wesoło, ale niezakręcony nad grzbietem, mocno obrośnięty, koniec ogona zawsze biały
Szata: krótka i gęsta, dobrze chroni psa przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi
Umaszczenie: każde znane wśród psów gończych, z wyjątkiem wątrobianego: trójkolorowe (białe z czarnym i rudym w różnych odcieniach), dwukolorowe (biało-rude, biało-złote, biało-cytrynowe lub, rzadsze, biało-czarne). Występują także beagle białe nakrapiane z cętkami cytrynowymi, brązowymi, szarymi, czarnymi, itp.
Rodowód Twojego psa
Rodowód to nie kawałek bezużytecznego papieru z imionami naszego psa. Rodowód przede wszystkim świadczy o pochodzeniu psa, o tym, że jego rodzice i przodkowie tez byli psami określonej rasy. Gwarantuje nam, że nasz szczeniaczek powinien wyrosnąć na psa o określonych cechach charakteru, wyglądzie i predyspozycjach. Niestety kupno szczeniaka bez rodowodu może się skończyć posiadaniem całkiem innego pieska, tylko w niewielkim stopniu przypominającego daną rasę. Zamiast miłego, spokojnego psa możemy mieć np. agresora. Rodowód świadczy o tym, że rodzice szczeniaka byli przynajmniej 3 razy ocenieni przez ekspertów, nie tylko pod względem eksterieru, ale także charakteru, przeszli niezbędne badania (np. zdjęcie RTG wykluczające dysplazję) oraz testy psychiczne (obowiązkowe u niektórych ras). Wiadomo, że szczeniak został obejrzany przez osobę znającą się na rasie, zaszczepiony i odrobaczony, a wszelkie wady i niedoskonałości zostały odnotowane w Karcie przeglądu miotu.
Zapraszam na strony gdzie jest więcej w tym temacie. Warto poczytać:
Wygląd ogólny beagle
Beagle to niezbyt duży, ale za to silny pies, o mocnym kośćcu i eleganckiej sylwetce. Głowa beagla jest duża, ale nigdy nazbyt ciężka. Długie uszy przylegają do policzków i noszone są trochę do przodu. Szyja stosunkowo krótka. Właściwe kątowanie przednich i tylnych łap umożliwia beaglowi wydajny ruch. Ogon ma wysoko osadzony, zagięty ku górze, ale nie zakręcony. Beagle porusza się płynnie i swobodnie. Długi kłus świadczy o wytrzymałości w pogoni.
Zachowanie beagle
Beagle to energiczny, wesoły i zawsze chętny do zabawy, pies. Najlepiej nadaje się dla ludzi lubiących aktywnie żyć. Psy te są bardzo inteligentne. Wychowanie psa tej właśnie rasy to nie lada problem. Należy od samego początku przestrzegać konsekwencji w działaniach mających na celu nauczenie psa posłuszeństwa i reagowania na komendy. Nigdy, ale to przenigdy, nie można postępować z beaglami brutalnie. Ma to naprawdę negatywny wpływ na psychikę psa, co później może nastręczać sporych kłopotów.
Osobowość beagle
Beagle to przede wszystkim pies gończy. Zwykle używany jest do polowań. Dopiero od niedawna zdobył popularność jako pies do towarzystwa, ale to nie zmienia jego specyficznego charakteru. Beagle to pies dociekliwy i zazwyczaj niezwykle uparty. Często jest niesforny i nieposłuszny. Tak częsta wśród tej rasy głęboka beztroska jest główną przyczyną ucieczek z domu, co później może się skończyć kradzieżą psa. Jednak beagle to pies przyjazny, serdeczny, zarówno dla członków swojej nowej rodziny jak i dla każdego obcego człowieka, który zawita do Waszego domu. Podkreślam, że nie jest to pies obronny - nigdy nie zwróci uwagi, gdy Wasz dom czy mieszkanie będzie właśnie rabowane, a i zamacha ogonkiem, gdy na drodze stanie mu złodziej. Czasem się zdarza, że pies ten bywa agresywny wobec innych zwierząt (zwłaszcza jak jest na smyczy), ale jest to raczej rzadka cecha i zależy głównie od okoliczności.
Pielęgnacja beagle
Pielęgnacja psa rasy beagle nie jest trudna. Wiadomo, że trzeba go często szczotkować, zwłaszcza w okresie wymiany włosia. U beagli wymiana włosa trwa stosunkowo długo, więc odpowiednio trzeba przystosować mieszkanie, aby było łatwe do czyszczenia. Oprócz tego, tak jak u większości psów, psiacze kłaczki wychodzą z sierści na okrągło. Jest to informacja dla zupełnych nowicjuszy - przy kupnie psa trzeba brać pod uwagę każdy aspekt posiadania psa, aby potem biedny, mały beaglaczek nie musiał się szwędać po ulicach miasta lub samotnie gdzieś w lesie, po tym jak jego właściciel wyrzucił go z domu.
Zdrowie beagle
Beagle są raczej rasą zdrową, ale nie zupełnie pozbawioną dolegliwości. W ramach badań stwierdzono występowanie dziedzicznej padaczki, skłonnośc do alergii skórnych i zapaleń gruczołów trzeciej powieki - o tym nie należy zapominać. Psy również chorują na zwykłe ludzkie choroby, np. zapalenie gardła i krtanii.
Żywienie beagle
Beagle lubią jeść dużo i obficie. Mogą zjeść prawie wszystko, choć bywają również wybredne. Bardzo dużym problemem, który początkowo wydaje się być mało znaczącym, jest utrzymanie psa we właściwej kondycji i co za tym idzie o właściwej wadze. Beaglom należy zapewnić naprawdę sporą ilość ruchu, w przeciwnym wypadku szybko staną się grube i ociężałe - co prowadzi do zachorowania i ciężkich powikłań.
Beagle na świecie
Dzisiaj użytkowe beagle spotyka się przede wszystkim w ich ojczyźnie - Anglii, gdzie poluje się z nimi na zające, oraz w Stanach Zjednoczonych, gdzie są bardzo popularne jako psy do polowania na króliki. Do USA beagle zawędrował w latach 40-tych XX wieku. W latach 50-tych za oceanem znalazły się na drugim miejscu pod względem popularności psich ras. Do Europy beagle trafiły w latach 50-tych. W latach 70-tych beagle z Wielkiej Brytanii znalazł się w Austrii, Niemczech i Szwajcarii. Wiele beagli poluje w Skandynawii. Danię podbiły 10 lat później. W Finlandii beagle ustępuje tylko fińskim gończym. Beagla spotkamy także w Australli i RPA.
źródło:e-beagle.pl
Wzrost: 33-40 cm w kłębie (w Polsce najczęściej bliżej 40 cm)
Waga: 10-18 kg (w praktyce zazwyczaj 15-17 kg, bywa raczej więcej)
Głowa: średniej długości, mocna, dobrze wysklepiona, przełom czołowo-nosowy wyraźnie zaznaczony, kufa mocna, nie może być spiczasta, niepożądane są zmarszczki i luźne fałdy skóry
Oczy: ciemnobrązowe lub orzechowe, o łagodnym wyrazie
Uszy: długie, opadające, o zaokrąglonych końcach, nisko osadzone
Sylwetka: silna, krępa, wpisana w poziomy prostokąt, grzbiet prosty, lędźwie mocne i dobrze związane, brzuch niezbyt podciągnięty, głęboka klatka piersiowa
Ogon: mocny, średniej długości, wysoko osadzony, noszony wesoło, ale niezakręcony nad grzbietem, mocno obrośnięty, koniec ogona zawsze biały
Szata: krótka i gęsta, dobrze chroni psa przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi
Umaszczenie: każde znane wśród psów gończych, z wyjątkiem wątrobianego: trójkolorowe (białe z czarnym i rudym w różnych odcieniach), dwukolorowe (biało-rude, biało-złote, biało-cytrynowe lub, rzadsze, biało-czarne). Występują także beagle białe nakrapiane z cętkami cytrynowymi, brązowymi, szarymi, czarnymi, itp.
Rodowód Twojego psa
Rodowód to nie kawałek bezużytecznego papieru z imionami naszego psa. Rodowód przede wszystkim świadczy o pochodzeniu psa, o tym, że jego rodzice i przodkowie tez byli psami określonej rasy. Gwarantuje nam, że nasz szczeniaczek powinien wyrosnąć na psa o określonych cechach charakteru, wyglądzie i predyspozycjach. Niestety kupno szczeniaka bez rodowodu może się skończyć posiadaniem całkiem innego pieska, tylko w niewielkim stopniu przypominającego daną rasę. Zamiast miłego, spokojnego psa możemy mieć np. agresora. Rodowód świadczy o tym, że rodzice szczeniaka byli przynajmniej 3 razy ocenieni przez ekspertów, nie tylko pod względem eksterieru, ale także charakteru, przeszli niezbędne badania (np. zdjęcie RTG wykluczające dysplazję) oraz testy psychiczne (obowiązkowe u niektórych ras). Wiadomo, że szczeniak został obejrzany przez osobę znającą się na rasie, zaszczepiony i odrobaczony, a wszelkie wady i niedoskonałości zostały odnotowane w Karcie przeglądu miotu.
Zapraszam na strony gdzie jest więcej w tym temacie. Warto poczytać:
Wygląd ogólny beagle
Beagle to niezbyt duży, ale za to silny pies, o mocnym kośćcu i eleganckiej sylwetce. Głowa beagla jest duża, ale nigdy nazbyt ciężka. Długie uszy przylegają do policzków i noszone są trochę do przodu. Szyja stosunkowo krótka. Właściwe kątowanie przednich i tylnych łap umożliwia beaglowi wydajny ruch. Ogon ma wysoko osadzony, zagięty ku górze, ale nie zakręcony. Beagle porusza się płynnie i swobodnie. Długi kłus świadczy o wytrzymałości w pogoni.
Zachowanie beagle
Beagle to energiczny, wesoły i zawsze chętny do zabawy, pies. Najlepiej nadaje się dla ludzi lubiących aktywnie żyć. Psy te są bardzo inteligentne. Wychowanie psa tej właśnie rasy to nie lada problem. Należy od samego początku przestrzegać konsekwencji w działaniach mających na celu nauczenie psa posłuszeństwa i reagowania na komendy. Nigdy, ale to przenigdy, nie można postępować z beaglami brutalnie. Ma to naprawdę negatywny wpływ na psychikę psa, co później może nastręczać sporych kłopotów.
Osobowość beagle
Beagle to przede wszystkim pies gończy. Zwykle używany jest do polowań. Dopiero od niedawna zdobył popularność jako pies do towarzystwa, ale to nie zmienia jego specyficznego charakteru. Beagle to pies dociekliwy i zazwyczaj niezwykle uparty. Często jest niesforny i nieposłuszny. Tak częsta wśród tej rasy głęboka beztroska jest główną przyczyną ucieczek z domu, co później może się skończyć kradzieżą psa. Jednak beagle to pies przyjazny, serdeczny, zarówno dla członków swojej nowej rodziny jak i dla każdego obcego człowieka, który zawita do Waszego domu. Podkreślam, że nie jest to pies obronny - nigdy nie zwróci uwagi, gdy Wasz dom czy mieszkanie będzie właśnie rabowane, a i zamacha ogonkiem, gdy na drodze stanie mu złodziej. Czasem się zdarza, że pies ten bywa agresywny wobec innych zwierząt (zwłaszcza jak jest na smyczy), ale jest to raczej rzadka cecha i zależy głównie od okoliczności.
Pielęgnacja beagle
Pielęgnacja psa rasy beagle nie jest trudna. Wiadomo, że trzeba go często szczotkować, zwłaszcza w okresie wymiany włosia. U beagli wymiana włosa trwa stosunkowo długo, więc odpowiednio trzeba przystosować mieszkanie, aby było łatwe do czyszczenia. Oprócz tego, tak jak u większości psów, psiacze kłaczki wychodzą z sierści na okrągło. Jest to informacja dla zupełnych nowicjuszy - przy kupnie psa trzeba brać pod uwagę każdy aspekt posiadania psa, aby potem biedny, mały beaglaczek nie musiał się szwędać po ulicach miasta lub samotnie gdzieś w lesie, po tym jak jego właściciel wyrzucił go z domu.
Zdrowie beagle
Beagle są raczej rasą zdrową, ale nie zupełnie pozbawioną dolegliwości. W ramach badań stwierdzono występowanie dziedzicznej padaczki, skłonnośc do alergii skórnych i zapaleń gruczołów trzeciej powieki - o tym nie należy zapominać. Psy również chorują na zwykłe ludzkie choroby, np. zapalenie gardła i krtanii.
Żywienie beagle
Beagle lubią jeść dużo i obficie. Mogą zjeść prawie wszystko, choć bywają również wybredne. Bardzo dużym problemem, który początkowo wydaje się być mało znaczącym, jest utrzymanie psa we właściwej kondycji i co za tym idzie o właściwej wadze. Beaglom należy zapewnić naprawdę sporą ilość ruchu, w przeciwnym wypadku szybko staną się grube i ociężałe - co prowadzi do zachorowania i ciężkich powikłań.
Beagle na świecie
Dzisiaj użytkowe beagle spotyka się przede wszystkim w ich ojczyźnie - Anglii, gdzie poluje się z nimi na zające, oraz w Stanach Zjednoczonych, gdzie są bardzo popularne jako psy do polowania na króliki. Do USA beagle zawędrował w latach 40-tych XX wieku. W latach 50-tych za oceanem znalazły się na drugim miejscu pod względem popularności psich ras. Do Europy beagle trafiły w latach 50-tych. W latach 70-tych beagle z Wielkiej Brytanii znalazł się w Austrii, Niemczech i Szwajcarii. Wiele beagli poluje w Skandynawii. Danię podbiły 10 lat później. W Finlandii beagle ustępuje tylko fińskim gończym. Beagla spotkamy także w Australli i RPA.
źródło:e-beagle.pl
